20 maja 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrywał sprawę dotyczącą naszego wniosku o udostępnienie informacji o wynagrodzeniach członków gabinetu politycznego Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju (obecnie Ministerstwo Rozwoju) oraz numerach służbowych telefonów komórkowych: Ministra, sekretarzy i podsekretarzy stanu w Ministerstwie.

Cała historia zaczęła się ponad 2 lata temu, kiedy w grudniu 2013 roku Ministerstwo odmówiło nam udostępnienia tych informacji.

18 września 2014 r. (sygn. akt  II SA/Wa 523/14) WSA w Warszawie częściowo uchylił decyzję Organu I instancji, nakazując ujawnienie wynagrodzenia szefa gabinetu politycznego oraz utrzymał w mocy decyzję dotyczącą odmowy udostępnienia wynagrodzeń pozostałych członków gabinetu politycznego. Co do numerów służbowych telefonów komórkowych, skład orzekający uznał, iż nie stanowią one informacji publicznej. Wcześniej Sąd I instancji orzekł, że tylko szef gabinetu politycznego pełni funkcje publiczne, a pozostałym jego członkom w pełni przysługuje prawo do prywatności i nie mają obowiązku udostępniania numerów.

W tym stanie rzeczy złożyliśmy skargę kasacyjną dotyczącą części niekorzystnego dla nas wyroku. Wskazaliśmy w niej, iż wynagrodzenie członków gabinetu politycznego powinno być jawne, ponieważ jest ono finansowane ze środków publicznych. Co więcej członkowie gabinetu pełnią funkcje publiczne. Świadczy o tym w szczególności art. 39 a ustawy o Radzie Ministrów, zgodnie z którym Minister podaje Prezesowi Rady Ministrów następujące dane: imię i nazwisko, datę urodzenia, miejsce zatrudnienia, źródła dochodów w trzyletnim okresie poprzedzającym dzień zatrudnienia, informacje o prowadzonej działalności gospodarczej w/w okresie i dane te publikuje w BIP-ie. Zatem sam ustawodawca ograniczył prawo do prywatności tych osób, co potwierdza opinię, że pełnią one funkcje publiczne.

W zakresie numerów służbowych telefonów komórkowych podkreśliliśmy, że jest to informacja publiczna, która może podlegać ograniczeniu. Są one bowiem wykorzystywane przez kierownictwo Ministerstwa do wykonywania obowiązków służbowych. Niewątpliwie dotyczą spraw publicznych, więc jej ograniczenie może nastąpić tylko na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wyrokiem z 20 maja 2016 r. (sygn. akt I OSK 3238/14) NSA uwzględniło skargę kasacyjną w części dotyczącej wynagrodzeń członków gabinetu politycznego.

W ustnym uzasadnieniu Sędzia sprawozdawca zaznaczył, że nie ma przesłanek do różnicowania szefa gabinetu politycznego od pozostałych jego członków, gdyż wykonują oni podobne zadania. Dodatkowo art. 39 a ustawy o Radzie Ministrów nakazujący udostępnianie w BIP-ie informacji o wcześniejszym zatrudnieniu i prowadzonej działalności gospodarczej głębiej ingeruje w prawo do prywatności członków gabinetu niż żądanie wnioskodawcy. W związku z tym nie ma przesłanek do utajnienia danych o wynagrodzeniu.

Cieszy nas wyrok potwierdzający prawo obywateli do wiedzy o zarobkach osób stanowiących bezpośrednie zaplecze polityczne Ministrów. Zwłaszcza że osoby te biorą aktywny udział w podejmowaniu decyzji i niejednokrotnie reprezentują na zewnątrz  organy władzy publicznej. Ich wynagrodzenie powinno być adekwatne do posiadanych umiejętności, a nie da się tego stwierdzić bez odpowiedniej kontroli społecznej.